Laatste dag in de Smokies

Vanmorgen ging de wekker om 7.00 uur want we wilden vroeg vertrekken. Snel onder de douche, aankleden en alles weer in de koffers doen. Terwijl ik het ontbijt ging halen bij de receptie liep Maurice naar de Starbucks voor koffie én een beker voor onze verzameling, dit keer de Tennessee-versie. We hebben er nu 3, we hebben ook Washington DC en Virginia.

Rond kwart over 8 checkten we uit en reden we weer naar de Smoky Mountains. Via de Newfound Gap road reden we in de richting van Cherokee, de andere kant van de Smoky Mountains. De eerste stop die we maakten was bij Morton Overlook vanaf waar we een geweldig uitzicht hadden over de Smoky Mountains.

De volgende stop was bij Newfound Gap. Hier bevindt zich de stateline (overgang van de ene staat naar de andere) tussen Tennessee en North Carolina.

Verder had je hier ook weer een geweldig mooi uitzicht. In de verte zagen we de bewolking, als een pak watten laag in de bergen liggen, zo'n mooi gezicht.

Hierna hebben we de 7 mijl lange weg gereden naar Clingmans dome. Vanaf hier wilden we lopen naar de uitkijktoren maar deze was helaas dicht voor onderhoud. In plaats daarvan hebben we maar een ranger-program bijgewoond. Deze werd gegeven door Jessie, dezelfde ranger als die van de nightwalk. Het was een verhaal over hoe de Great Smoky Mountains zijn ontstaan, over de indianen en de Europese pioniers die naar het westen trokken en gingen wonen in de Great Smoky Mountains. Ze vertelde over meneer Clingman die leefde aan het begin van de 19e eeuw en net als veel andere mensen de hoogste berg van het oosten wilde ontdekken. Om te meten welke berg het hoogst was gebruikten ze barometers. Hoe hoger de berg hoe lager de luchtdruk. Meneer Clingman vond deze berg en hij is dus vernoemt naar hem.

Tot slot vertelde ze over de bomen en dieren die op deze hoogte leven en over de voedselketen. Dat legde ze op een hele grappige manier uit, met behulp van alle aanwezige kinderen. Alle kinderen stelden een stukje voor uit deze keten. Zo was Caro een boom (red spruce) en Olaf was mos. Eén van de boomsoorten in de keten wordt bedreigd door een kevertje dat oorspronkelijk uit Europa komt. Hierdoor sterven de Fraser Fir naaldbomen. Maar als deze bomen doodgaan dan zal er nog veel meer leven uit de voedselketen doodgaan. Eén voor één moesten de kinderen weer gaan zitten om zo het einde van de voedselketen weer te geven. Het was erg leuk en leerzaam!

Caro en Olaf hebben na afloop hun ranger-boek weer laten tekenen, we hebben nog wat informatieborden gelezen om wat vragen uit de boeken te kunnen beantwoorden (Maurice en ik, de toekomstige junior rangers waren veel te druk met het klauteren over de rotsen) en toen zijn we weer terug gereden naar de Newfound Gap road.

Na een paar snelle stops bij mooie uitzichten waar we ook nog het zwerfafval verzameld hebben (onderdeel van het junior ranger program was dat je een plastic zak met gevonden afval moest inleveren), zijn we vervolgens gestopt bij Mingus Mill. Een historische watermolen uit eind 19e eeuw. Hij werkt nog steeds en ze laten zien hoe ze vroeger graan en maïs maalden.

En de laatste stop was bij het Oconaluftee Visitor Center. Hier moesten we nog 2 opdrachten doen in het boek van Olaf. We zijn eerst naar het Mountain Farm Museum gelopen voor de eerste opdracht. Dit zijn een aantal gebouwen die ooit allemaal ergens in de Great Smoky Mountains hebben gestaan. De national park service heeft ze allemaal bij elkaar gezet en er een museum van gemaakt om ze te behouden.

Voor de laatste opdracht moesten we de Oconaluftee River Trail lopen. Al heel snel zagen we in de verte een elk (in Nederland noemen we ze Wapiti, een grote hertensoort) staan. Ik natuurlijk proberen om een foto te maken maar hij was wel erg ver weg.

Een stukje verder liepen we het bos in. Een man die ons tegemoet kwam lopen zei dat er verderop elks stonden en na zo'n 100 meter lopen zagen we de eerste tussen de bomen liggen. Toen we goed keken zagen we er steeds meer. Het was een groep van 20 elks, één groot mannetje, verder vrouwtjes en jonge elks. Sommigen stonden echt héél dichtbij! Wat een geweldige ervaring!

Nog iets verder kwamen we een familie tegen die ons vertelde dat ze iets terug (voor ons verder) een hele grote spin hadden gezien in een gat in een boom. Hoe eng we spinnen ook vinden, we waren toch wel nieuwsgierig. Caro en Olaf renden vooruit. Na een paar tellen begon Caro te gillen, niet normaal meer! Bleek dat ze de boom hadden gevonden, dat Caro ín het gat wilde kijken en toen bijna met haar hoofd de spin aanraakte. Ik was toch ook wel nieuwsgierig en ben gaan kijken. Het was echt een joekel van een spin, zo groot als de palm van mijn hand....BRRRRRR! Maurice bleef op grote afstand staan.

Gauw maar weer weggelopen. Alle opdrachten waren gedaan dus we konden nu naar het visitor center om junior ranger  te worden. De zak met vuil werd ingeleverd en de ranger bekeek beide boekjes. Alles werd goedgekeurd en Caro en Olaf konden weer de eed afleggen. Dus ze hebben er weer een badge bij!

Hierna gingen we de Smoky Mountains helaas weer verlaten. Wat een mooi National Park is dit! Ik zou graag nog eens terugkomen, maar dan in de herfst want ik denk dat het dan nóg mooier is.

Al heel snel kwamen we in de plaats Cherokee. Wat een toeristische plek was dat zeg! We zijn hier alleen even gestopt voor een late lunch en daarna gauw weer verder. Omdat het al 15.00 uur en ik graag in het hotel een was wilde draaien zijn we rechtstreeks naar Asheville gereden. Om 16.00 uur kwamen we aan bij ons hotel, recht tegenover Asheville Fashion Outlet.  Hè wat naar!

Het uitzicht vanuit onze hotelkamer, we hoeven alleen maar het parkeerterrein over te steken.

Op de kamer gauw alle was bij elkaar gezocht en naar de wasmachine toe. En terwijl de was draaide zijn we allemaal even gaan zwemmen.

Nadat de was gedaan was zijn Caro en ik naar de outlet mall gegaan, de mannen bleven op de kamer.

Anderhalf uur later en een paar gevulde tasjes rijker waren we weer terug en zijn we naar een Grieks restaurant aan de overkant gegaan. Het was lekker maar totaal niet te vergelijken met Grieks eten thuis!

Nog even het blog online zetten en dan lekker slapen. Morgen een lange rit voor de boeg.

O ja, de vos van gisteren was trouwens helemaal geen vos, het was een coyote!!