Familie Straver in Amerika 2018: Dollywood

Vandaag zijn we 15 jaar getrouwd en dat vierden we, net als vorig jaar, met een bezoek aan een pretpark. Dit keer zijn we naar Dollywood, het park van Dolly Parton geweest.

Vanmorgen was ik om half 5 wakker, even uit het raam gekeken maar het was nog helemaal donker en dus geen beer te zien. Dus maar weer gaan slapen en om 7.00 uur werd ik weer wakker. Maurice was toen zijn bed al uit, had al gedoucht en stond net op het punt om naar buiten te gaan. Hij wilde een stukje lopen en ergens koffie halen. Terwijl hij buiten was ben ik ook onder de douche gestapt en heb me aangekleed. Rond half 8 kwam hij terug met een beker koffie en een café Latte voor mij.

Nadat Caro en Olaf aangekleed waren zijn we in de ontbijtruimte van het hotel wezen kijken. Het was niet heel uitgebreid maar er konden weer wafels gebakken worden en er was geroosterd brood met creamcheese en pindakaas dus we waren tevreden. We hebben het eten meegenomen en zijn bij de rivier gaan zitten. Heerlijk plekje om te ontbijten!

Om 9.00 uur zijn we in de auto gestapt, op weg naar Dollywood. Dat was een half uurtje rijden en om half 10 reden we het parkeerterrein op waar het nog helemaal niet druk was. Met het treintje werden we naar de ingang gebracht. Kaartjes hadden we via internet al gekocht dus we konden meteen doorlopen.

Bij binnenkomst zag je meteen een groot Dollywood-sign.

We hebben hier een foto laten maken van ons 4en, deze konden we later op de dag kopen.

Hierna liepen we richting de eerste achtbaan die we wilden doen, de Lightning Rod, een houten baan. Helaas zagen we bij het aan komen lopen al staan dat de baan de hele dag gesloten zou blijven. Jammer!

We zijn toen verder gelopen door het park dat er trouwens erg leuk uitziet met overal winkeltjes en restaurantjes. Ook een Christmas shop waar ik natuurlijk even binnen wilde kijken. Maar niets gekocht. Ze hadden geen versieringen met daarop 'Dollywood' of 'Tennessee' ofzo.

De eerste achtbaan waar we ingingen was de Wild Eagle. Een achtbaan waar je naast de baan zit en je benen bungelen los. Wat een gave maar ook enge baan was dit! Je ging steil omhoog en bovenaan maakt je dan een loodrechte val naar beneden. Verder bevat hij wat loopings en kurkentrekkers. Omdat het helemaal niet druk was besloten we hem gewoon nog een keer te doen!

Hierna gingen we in de Fire Chaser, een achtbaan met een brandweerthema. Deze vonden we nogal schokkerig maar had wel als leuk extraatje dat je een stuk achteruit ging.

En daarna op naar achtbaan nummer 3, Mystery Mine, hier moesten we iets langer wachten maar met een minuut of 20 zaten we in het karretje. Wat een aparte achtbaan was dit! Je ging een paar keer loodrecht omhoog (90 graden) en ook 90 graden naar beneden. Verder maakte je in slowmotion (althans, zo voelde het) een looping, je kwam helemaal los uit je stoel! We vonden deze ook erg leuk.

Inmiddels waren we erg dorstig geworden, het was vandaag dan ook (eindelijk) een zonnige en erg warme dag. En we hebben een paar flesjes drinken gekocht en zijn ergens gaan zitten met zicht op de Drop Line. Dit is een vrije val toren. Dat heb ik ooit in Moviepark gedaan en dat vond ik toen doodeng. Na lang twijfelen zijn Caro, Olaf en ik (Ellen) er toch ingegaan. Maurice durfde niet (watje!). En het viel eigenlijk best mee!

De volgende achtbaan was de Thunderhead, een houten achtbaan. Hier is Olaf niet in geweest, deze leek hem té eng. Hij ging vooral keihard en maakte ongelofelijk veel herrie.

Inmiddels was het lunchtijd en hebben we een hamburger gegeten bij Red's Drive-in, een American diner.

We besloten om even niet in een achtbaan te gaan en ons eten even te laten zakken. We zijn toen in de rij gaan staan bij de Smoky Mountain River Rampage, een attractie a la de Piraña in de Efteling. Na een klein half uurtje wachten konden we plaatsnemen in het bootje. Vooraf waren ze alledrie aan het grapjes maken over dat ik water aantrok en wel weer het natst van allemaal zou worden (dat was vorig jaar iedere keer het geval). Maar dit keer viel het mee en was Olaf de pineut. Hij kreeg een grote golf over zich heen en was van top tot teen drijfnat!

Omdat we nu toch al nat waren zijn we gelijk maar in de Daredavil Falls gegaan, een 'boomstam'-baan met aan het eind een vrije val. Dit keer was het Caro die het natst werd. Maurice en ik hebben het ook niet droog gehouden maar de kinderen waren kletsnat. Gelukkig was het mooi weer!

Er was nog één grote achtbaan die we niet gedaan hadden, de Tennessee Tornado. Helaas was die ook dicht dus die hebben we vandaag ook niet kunnen doen. Ernaast zat de Blazing Fury, een baan in het donker, wederom met een brandweerthema. Dit was nou niet echt spectaculair.

Het was half 4 en we waren het alle 4 eigenlijk best zat. Er was nog één deel van het park waar we niet geweest waren dus daar zijn we nog even wezen kijken en we hebben daar nog 1 attractie gedaan, de Sky Rider, een soort van zweefmolen. Hierna gingen we richting uitgang.

Eerst nog even drinken gekocht en de kinderen een suikerspin en Maurice en ik hebben een stukje fudge gedeeld (hmmm lekker!).

Bij de uitgang de foto gekocht die vanmorgen bij binnenkomst was gemaakt en een paar magneten aangeschaft en toen gauw naar de auto.

Op de weg terug naar ons hotel in Gatlinburg hebben we een omweg genomen via de Smoky Mountains. Vanaf een uitzichtpunt hadden we een geweldig zicht op het plaatsje.

Bij het hotel zijn Olaf, Caro en ik meteen gaan zwemmen (ja, ook ik heb gezwommen!). Tegen 19.00 uur zijn we naar de Tanger Outlet in Sevierville gereden en hebben we lekker geshopt.