Tussen al het plannen maken en zoeken naar hotels en tips door vonden we ook nog tijd om in de voorjaarsvakantie weg te gaan.
Samen met de familie Smit gingen we een week op wintersport in Oostenrijk. Voor ons al héél lang geleden dus best spannend weer! Wat moeten we ook alweer allemaal meenemen en regelen? In de laatste week gauw nog maar wat extra thermo ondergoed gekocht want de voorspellingen zijn dat het héél koud gaat worden door een koufront vanuit Rusland (Russische Beer noemen ze het).
Vrijdag 23 februari zijn we, gelijk nadat Caro en Olaf om 15.15 uur uit school kwamen, vertrokken. We hadden ervoor gekozen de reis in 2en te delen en te overnachten in Frankfurt. Normaal een goede 4 uur rijden maar het was vreselijk druk onderweg en pas na 22.00 uur kwamen we aan in ons hotel. De familie Smit had nóg meer file en kwam nog later aan. Die zagen we dus de volgende ochtend bij het ontbijt! Het was weer een hartelijk en zéér rumoerig weerzien hahaha!
Om 8.00 uur begonnen we vol goede moed aan het vervolg van onze reis; einddoel was Schladming in Oostenrijk. Maar het was weer vréselijk druk en van Frankfurt tot aan München hebben we bijna continue file gereden. Na München ging het gelukkig wat beter en rond 17.00 uur waren we dan eindelijk in Schladming. We hebben even moeten zoeken naar het appartement, ik had blijkbaar een verkeerd adres. Maar met de telefonische hulp van Monique hebben we het gevonden! En wat een geweldig appartement hadden we!
Het penthouse met een eigen lift, midden in het centrum aan de Hauptplatz, met uitzicht op de Planai-piste.
Hier konden we ons wel thuis voelen de komende week! 's Avonds zijn we nog even het dorp in gelopen en zijn we een stukje de WB-piste opgelopen, wat is die steil!!!
Zondagochtend moest er nog veel geregeld worden: skiles, skihuur en skipassen voor Maurice, Caro en Olaf. Dus we waren al vroeg op, hebben met z'n 8en ontbeten en toen gauw naar skischool Tritscher, gelukkig op loopafstand van ons appartement. Wat was het daar druk! We waren helaas niet de enigen die dit moesten regelen! In eerste instantie voor 1 dag skiles geregeld, het is tenslotte de eerste keer dat de kids gaan skiën en misschien vinden ze het écht niet leuk.
De rij bij de skilift was ook gigantisch maar Maurice, Caro en Olaf waren gelukkig nog op tijd boven bij de skiles welke om 10.30 uur zou beginnen.
Ik bleef beneden in het dorp en ging te voet, met de plattegrond in mijn hand, op zoek naar de toerist information, om daar te informeren wat ik de komende dagen kon doen aangezien ik niet ski.
Ondanks de plattegrond was het niet zo makkelijk te vinden. Al zoekende kwam ik een vrouw tegen die óók met een plattegrond rondliep. Bleek dat zij ook naar de tourist information op zoek was. We zijn dus samen verder gegaan en uiteindelijk kwamen we er! Na informatie gekregen te hebben over wandelroutes ben ik samen met mijn 'BFF for the day' (zo heeft Frank haar later die dag gekscherend genoemd) naar de skilift bij Planai gelopen om een wandelpas te kopen (geeft toegang tot alle skiliften en de bussen) en daarna hebben we samen gezellig een cappuccino gedronken.
En toen was het tijd voor mij om in de gondellift te stappen die mij helemaal naar boven zou brengen, (een rit van zo'n 20 minuten) waar Maurice, Caro en Olaf skiles hadden. Ik zou daar dan met hun gaan lunchen. Vanaf de skilift moest ik nog zo'n 10 minuten lopen door de sneeuw waarbij ik 2 skipistes moest oversteken. Al zigzaggend tussen de skiërs door kwam ik op de Weitmoosalm. Wat was het daar druk!!! Het buitenterras zat helemaal vol maar gelukkig konden we binnen het laatste tafeltje bemachtigen. De rij om eten te bestellen was écht gigantisch, ik denk dat Maurice een half uur heeft staan wachten! Toen we het eten eindelijk hadden moesten we nog flink door eten want de middag-skiles ging bijna beginnen!
Caro ging die middag al gelijk de piste op. Olaf had het skiën wat minder snel onder de knie en bleef nog op de oefenweide.
Aan het eind van de middag heb ik ze opgewacht beneden bij de skilift. Ik was bang dat ze er na één dag al de brui aan zouden geven, vooral Olaf die niet zo sportief is aangelegd én een enorme hekel heeft aan kou (En koud was het en de dagen erna zou het nog véél kouder worden!)
kijk de temperatuur!!!!
Maar ze waren allebei superenthousiast en wilden graag de volgende dag weer! Skispullen konden we opslaan bij de skischool waar we gelijk de lessen voor de volgende dag hebben geregeld en toen op naar het appartement waar de familie Smit ook weer was gearriveerd. 's Avonds hebben we weinig meer gedaan, iedereen was moe van het bewegen en de hele dag in de koude buitenlucht!
Op maandag weer hetzelfde ochtendritueel van skispullen ophalen bij de skischool en dan op naar de drukte bij de skilift waar ik Maurice, Caro en Olaf uitzwaaide. Rond kwart voor 12 ging ik ook weer naar boven voor de gezamenlijke lunch. Dit keer kwamen Frank, Monique, Noah en Dion ook lunchen.
Na de lunch ging iedereen weer skiën en ik ging te voet naar beneden. Een wandeling van zo'n anderhalf uur over de weg die dan uit zou komen bij het tussenstation van de gondel waar ik dan weer in kon stappen om naar het dorp te gaan. Het was een erg mooie wandeling door een besneeuwd landschap met mooie uitzichten. Het was alleen echt superkoud, -20°C, mijn sjaal bevroor continue, net zoals mijn neusgaten! De weg was echter erg glad en ik probeerde zoveel mogelijk in de zijkant te lopen waar de sneeuw nog niet platgereden was. Helaas moest ik op een gegeven moment iets ontwijken en daar gleed ik uit en viel met een smak recht achterover, plat op mijn rug. Au, dat deed pijn! Na een tijdje, mhv een vrachtwagenchauffeur die iets verderop zijn sneeuwkettingen om aan het doen was, weer opgekrabbeld en toch maar mijn wandeling voortgezet ondanks de pijn. Verder geen brokken meer gemaakt gelukkig, wat was ik blij om aan te komen bij het tussenstation!
De dagen erna heb ik het iets rustiger aan gedaan. Voornamelijk wandelingen gemaakt in het dorp en tussen de middag geluncht boven bij de skischool.
Op woensdag ging Maurice op ski safari met zijn skiklasje en zou niet meelunchen. Noah had die dag niet zo'n zin in snowboarden en is 's ochtends in het appartement gebleven en met mij meegegaan naar boven om te lunchen met Caro en Olaf. We hebben een tijdje bij de skiles van Olaf staan kijken want hij was nóg stééds alleen maar op de oefenweide bezig! Ze hadden ook maar 1 ski-juf, Alberte, die 12 kleine kinderen (veel waren een jaar of 5) in het gareel moest houden, wat eigenlijk niet te doen was. Daar kwam nog bij dat zij alleen Duits en Engels sprak terwijl het gros van de kinderen Nederlands was. Olaf begrijpt al aardig wat Engels en hij vertaalde dus alles wat de ski-juf zei, wat voor haar wel makkelijk was!
Op donderdag ging Maurice weer de hele dag met zijn klas op pad, terwijl Caro en Olaf als afsluiting een skiwedstrijd zouden skiën. Ik ben dit keer dus gelijk om kwart voor 10 met ze mee naar boven gegaan. Olaf had eerst zijn race, op de oefenweide en daarna kwam Caro's skiklasje. Zij moesten iets verderop een echte slalom-afdaling maken.
Na deze wedstrijden ging Caro weer op pad terwijl Olaf wéér alleen maar op de oefenweide bleef.
Ondertussen waren Frank, Noah en Dion ook gearriveerd. Monique bleef die dag in het appartement. Frank heeft lekker met mij de hele morgen op het terras gezeten terwijl de jongens naar de funslopes gingen. Op een gegeven moment zag ik dat Olaf het écht zat was, hij zat aan de kant te huilen. Hij verveelde zich en wilde ook écht gaan skiën. Dit heb ik toen tegen Alberte gezegd en ze zei dat ze 's middags een skileraar erbij zou krijgen en dan zouden ze ook de piste op gaan.
Na de lunch was er nog veel tijd over voordat de middagles zou beginnen en Frank heeft Olaf toen meegenomen de piste op! Wat vond hij het geweldig, met de stoeltjeslift naar boven en dan skiënt naar beneden. Helemaal trots kwam hij weer bij de skihut aan! Gelijk werd dit vol trots aan Alberte verteld en ze zei dat ze dan die route ook met de groep konden doen en dan kon Olaf de weg wijzen.
Om kwart voor 3 was het tijd voor de prijsuitreiking. Maurice was net op tijd terug om te zien dat Olaf 4e was geworden en Caro 2e!
Hierna zat de skiles er op en konden we naar beneden. In de gondel zei Maurice dat zijn hand pijn deed. In de loop van de avond ging dit steeds meer pijn doen. Die dag was hij niet echt gevallen, maar de dag ervoor was hij wel een paar keer héél hard onderuit gegaan. Hij kon zich echter niet herinneren dat hij bij zo'n val zijn hand had pijn gedaan.
Op vrijdagochtend was de pijn onhoudbaar en is Frank met hem naar het ziekenhuis gereden. Daar bleek dat hij waarschijnlijk een breuk had in zijn ellepijp bij zijn pols en hij moest in het gips. Wat een pech! Gelukkig gebeurde dit pas op de laatste dag van de vakantie!
Maurice bleef de rest van de dag in het appartement terwijl wij met zijn 7en naar de andere skilift (Planai West) gingen om naar Rohrmoos te gaan, een ander skigebied. Boven gekomen gingen we eerst lunchen ( een heerlijke hüttengröstl) en daarna gingen ze weer skiën.
Caro ging met Monique, Noah en Dion op pad en Frank nam Olaf op sleeptouw. Ze zijn zelfs helemaal naar beneden geskied en daarna met de stoeltjeslift weer omhoog. Ik ben ondertussen lekker gaan wandelen. Rond half 4 kwamen we allemaal weer te samen bij Heidi (de skihut) en hebben we nog een warme chocomel gedronken voordat we voor de laatste keer weer naar beneden gingen.
's Avonds werd er al een hoop ingepakt en zijn de kinderen ook voor de allerlaatste keer naar de piste geweest om met sleetjes naar beneden te glijden.
Zaterdagochtend rond 10.00 uur reden we weg uit Schladming. Eerst zijn we nog wat boodschappen gaan doen in Liezen en toen begon de lange terugweg. Voor mij een hele opgave, ik moest de hele weg rijden nu Maurice met zijn hand in het gips zat. En zoveel rijden, dat ben ik niet gewend! Het eerste stuk ging voorspoedig en was niet echt druk. Maar in de buurt van Frankfurt, rond 17.00 uur, begonnen de files weer. Tot aan Oberhausen was het veel file rijden, daarna ging het weer wat beter en rond kwart over 12 waren we weer thuis waar we enthousiast werden begroet door onze 2 lieve katten!
Wat een heerlijke week hebben we gehad. De kinderen hebben echt genoten van het skiën. We hebben enorm veel lol gehad met zijn 8en en heel wat afgelachen. De zon hebben we niet zoveel gezien en het was echt ijs- en ijskoud. Een volgende keer hoop ik op minder koud weer hoor!
Helaas werd ik die zondagnacht ziek, dus toch gevloerd door de griep, en heb ik een week op bed gelegen. Vandaar dit wat verlate verslag.
En nu weer verder met het uitstippelen van de volgende vakantie!
