Charleston

Vanmorgen werden we wakker door de donder. Hmm, dat is geen goed teken. Bij het open doen van de gordijnen zagen we dat het regende. Gauw even het weerbericht gecheckt en het zou vanaf een uur of 10 opklaren.

Eerst maar eens ontbijten. We hadden om 8.00 uur afgesproken met Frank en Monique in de ontbijtruimte. We hadden hier het meest uitgebreide ontbijt tot nu toe: eieren met bacon, biscuits and gravy (brrr), pancakes en wafels met chocola en slagroom.

Na het ontbijt zijn we eerst naar de Starbucks gereden en daarna naar de Publix voor wat drinken en spullen voor de lunch. Noah en Dion zitten trouwens ook de hele tijd bij ons in de auto, erg handig die 7-persoons auto!

Vervolgens naar het Charleston Visitor Center waar Monique en ik een plattegrond van downtown Charleston hebben gehaald en nog wat andere informatieboekjes. Inmiddels was het weer gaan regenen dus we zijn snel teruggelopen naar de auto. 

Via East Bay Street zijn we naar Battery Row gereden, hier staan de grootste en mooiste huizen van Charleston. Hier hebben we de auto geparkeerd en hebben we een stuk langs die geweldige huizen gelopen. De zon was gelukkig weer doorgebroken en het werd weer bloedheet.

De kinderen waren wat minder geïnteresseerd en zijn in White Points Garden (ook wel Battery Park genoemd) gaan zitten. Wij hebben daarna ook nog even het park bekeken en het uitzicht op zee bewonderd. In het park staan nog kanonnen uit de tijd van de burgeroorlog. 

Vervolgens zijn we weer in de auto gestapt en zijn we Meeting Street ingereden. Dit is een lange straat met nóg meer van die geweldige huizen! Eén van die huizen is Calhoun Mansion. Dit huis was in de serie North&South het huis van de Noordelijke familie Hazard en heette Belvedere house. In de serie stond dit huis ergens in Pennsylvania maar in werkelijkheid staat het dus in Charleston.

Volgende bestemming was Boone Hall Plantation. De entree was best pittig. Gelukkig heb ik mijn ANWB pasje bij me waarmee we 3 dollar per persoon korting kregen. Je rijdt via de mooie oprijlaan (in onze gedachten zagen we Orry Main op zijn paard aan komen galopperen) naar het parkeerterrein. Naast het parkeerterrein stonden 2 picknicktafels, hier hebben we eerst onze lunch klaargemaakt en opgegeten.

Na de lunch ons in het visitor center ingeschreven voor de rondleiding door het  plantation house. We konden mee met de rondleiding van 14.30 uur. We hadden nog zo'n 40 minuten om de slavenhuisjes te bekijken. Best indrukwekkend om alle informatie te lezen en te zien hoe klein de huisjes waren en hoe primitief de slaven moesten leven.

De tour door het huis was niet heel bijzonder maar toch wel wat interessante feitjes gehoord. Zo mochten vrouwen geen alcoholische drankjes nuttigen in het bijzijn van anderen. Ook mochten ze hun enkels niet laten zien. Wanneer een man toch de enkels van een vrouw zag dan moest hij haar meteen ten huwelijk vragen.

Het huis werd verlicht met gaslampen, overal in huis waren spiegels in huis om het licht te weerkaatsen en dus meer licht te creëren.

Het huis is gebruikt in de serie North&South. Het was Mont Royal, het huis van de familie Main.

We mochten in het huis geen foto's maken, maar ik heb stiekem toch deze foto genomen van een fotocollage van North&South.

Ook de film The Notebook is hier opgenomen.

Na de tour hebben we nog een paar van de slavenhuisjes bekeken en daarna zijn de mannen en kinderen de auto gaan halen terwijl Monique en ik de oprijlaan afliepen om wat foto's te maken.

Het was inmiddels kwart voor 4 en het was bloedheet dus we besloten terug te rijden naar het hotel en lekker te gaan zwemmen. 

Aangekomen bij het hotel stond er een politieauto met sirenes aan. Even later stonden er wel 5 of 6 politieauto's! Er liepen allerlei agenten rond, niet alleen in uniform maar ook in burger. Geen idee wat er aan de hand was maar 3 uur later gingen ze pas weg!

Ondanks deze spanning en sensatie zijn we gewoon lekker gaan zwemmen. We hebben heerlijk een paar uurtjes genoten van het zwembad en de zon.

Om 20.00 uur zijn we gaan eten bij Ruby Tuesday vlakbij het hotel. Ze hadden geen 8-persoonstafel dus de kinderen zaten aan één tafel en wij zaten met zijn 4en een tafel ernaast. Naast dat het eten weer erg lekker was, was het ook weer érg gezellig.

Het was vandaag écht een supergezellige dag met de familie Smit. Weer veel gelachen! De dag is écht omgevlogen. Morgenochtend moeten we alweer afscheid van ze gaan nemen. Zij reizen verder richting het zuiden en wij gaan naar het noorden, naar Wilmington.

Helaas vandaag weer een blog zonder foto's. Hopelijk lukt het morgen in Wilmington wel, want we hebben vandaag zoveel moois gezien!!

Beachtime

Na een ontbijtje in het hotel waren we om half 9 alweer op weg. Eerste doel was de Tanger Outlets in Hilton Head. Hier hebben we alle 4 wat gekocht bij de Levi's. Verder zijn we geslaagd bij Under Armour, Tommy Hilfiger en de Gap.

Na het shoppen zijn we doorgereden naar het strand van Hilton Head. In de auto omgekleed en onze zwemkleding aangedaan. Via een lange houten boardwalk kwamen we op het brede strand uit. Gauw handdoeken neerleggen en het water in. Althans, Olaf en ik dan. Maurice en Caro hadden geen zwemkleding aan. Het water was echt heerlijk, helemaal niet koud. Er waren golven om in te duiken maar gelukkig niet van die hele hoge.

Vooral Olaf genoot van het zwemmen in zee en is denk ik bijna een uur lang in het water gebleven!

Het weer was trouwens weer heerlijk. We hadden al de hele ochtend zon gehad terwijl de weersvoorspelling was dat er de hele dag onweersbuien zouden zijn.

Na anderhalf uur relaxen op het strand moesten we helaas weer verder. We hadden nog meer op het programma staan.

Onderweg kwamen we langs een Panera Bread, onze favoriet voor de lunch omdat je hier redelijk normaal kunt lunchen met een kom soep of een kleine sandwich. Dus hier snel gestopt voor een verlate lunch.

En vervolgens op weg richting Charleston. Onderweg zagen we de lucht steeds meer betrekken en voor ons was de lucht donkergrijs. Al snel begon het te druppelen en we stelden ons in op een mega-plensbui maar het viel allemaal mee. We reden precies om de bui heen en al snel begon de zon weer te schijnen.

De laatste stop voor Charleston was de Angel Oak Tree. Dit is een eikenboom van zo'n 400 jaar oud. Deze soort boom komt voor in de kustgebieden in het zuidoosten van de VS. Omdat de bomen bestand moeten zijn tegen de orkanen die er regelmatig zijn in deze omgeving, groeien ze meer in de breedte dan in de hoogte.

De boom is 20 meter hoog en de stam heeft een omtrek van bijna 8 meter. De langste tak is 27 meter! Veel takken zijn zo zwaar dat ze gestut moeten worden en anderen liggen op de grond en hebben zelf wortel geschoten.

Hierna moesten we nog een klein half uurtje rijden naar het hotel. Even voor 17.00 uur waren we er, de familie Smit was er nog niet. Bij het inchecken werd de creditcard van Maurice niet geaccepteerd. Hè, hebben we nu al de limiet bereikt, dat kan toch niet? Dan maar betaald met mijn creditcard.

Gauw de spullen op de kamer gezet en bij de bank checken hoe of wat. Helaas hebben we amper WiFi bereik in de kamer. Dus we zijn naar het zwembad gegaan waar we wel bereik hadden. Bank gecheckt en Maurice had het gelukkig al snel opgelost.

Toen we terugliepen naar de kamer stond Olaf op de galerij en riep dat hij Frank had gezien. We zijn naar de receptie gelopen en daar volgde een enthousiast weerzien!

We hebben ze geholpen met de koffers naar de kamer te brengen en daarna zijn we snel met zijn allen gaan zwemmen en natuurlijk hebben we ook lekker bijgekletst over elkaarsvakantieverhalen.

Net zijn we gezellig met zijn 8en uit eten geweest bij de TGI Friday's. We hebben hier heerlijk gegeten, vooral de ribs met Jack Daniels glaze waren erg lekker. Daarna wilden we nog een toetje doen bij de Starbucks maar die was helaas al dicht.

We zijn toen maar doorgereden naar het hotel waar we even de plannen voor morgen hebben besproken. En nu nog proberen de blog online te krijgen. Zal wel zonder foto's zijn want met de slechte WiFi gaan foto's niet lukken!

Edit: 2 dagen later is het gelukt om de foto's te uploaden!! Op onderstaande foto zie je Caro voor onze hotelkamer in Charleston; Op deze manier had je nog een klein beetje WiFi!

Savannah

Vanmorgen begonnen met een rustige start, een echte Lazy Sunday. Mag ook wel een keertje, na al dat vroege opstaan, het is tenslotte vakantie hè!

Maurice en ik waren wel vroeg wakker en zijn samen beneden gaan ontbijten. Caro sliep nog en Olaf wilde graag zijn Lego bouwen.

Het hotel heeft een gratis shuttlebusje naar het historic district van Savannah. Die van 9.00 uur gingen we niet redden dus we besloten die van 11.00 uur te nemen. Dan konden we Caro nog wat langer laten slapen, kon Olaf zijn Lego-set afbouwen en wij hebben de start van de Grand Prix van Hongarije en het snelle uitvallen van Verstappen op tv gekeken.

Om 11.00 uur bracht het busje van het hotel ons naar downtown Savannah. We zijn te voet de stad gaan verkennen. Er zijn hier niet echt attracties om te bekijken maar het is gewoon een mooie oude stad met die typisch zuidelijke uitstraling. Alle straten zijn recht en het is dus makkelijk je weg vinden. Er zijn heel veel parkjes in Savannah, na iedere 3 straten die we kruisten kwamen we weer in een parkje.

 

Zo ook Chippewa Square, bekend van de film 'Forrest Gump'. Tom Hanks zit dan op een bankje op de bus te wachten met een doos chocolaatjes ("Life is like a box of chocolate, you never know what you're gonna get"). Het bankje staat er niet meer, ik heb begrepen dat ze dat toen speciaal voor de film hadden neergezet.

Nog iets verder doorlopen kwamen we bij Forsyth Park, het grootste park van Savannah met een mooie fontein. En ook hier zagen we eekhoorns, die zie je hier echt overal, in Nederland is het bijzonder wanneer je er eentje ziet!

Om het park heen staan mooie Victoriaanse huizen met overdekte veranda's. Het voelt een beetje als een openlucht museum.

Het klimaat is hier warm en vochtig, en met de brandende zon erbij was het écht zweten geblazen. We waren dan ook blij dat we ergens flesjes ijskoud water konden kopen.

We zijn langzaam weer teruggelopen en zijn naar Riverstreet gelopen. Deze straat ligt een heel stuk lager dan de rest van de stad aan, de naam verraadt het al, de rivier. Hier vind je allemaal restaurantjes en winkeltjes. Om er te komen moet je een trap af; 'historic stairs' staat erbij, daar moeten we hier altijd wel om lachen!!!

In één van de restaurants hebben we lekker geluncht. In het begin wel even lekker om van die hitte de airconditioning in te gaan, maar op een gegeven moment zat ik te barsten van de kou!! En dan buiten weer tegen een muur oplopen hè!

Er zat ook een kerstwinkel, daar móest ik natuurlijk weer even binnenkijken. Maar weer niets gekocht, alles wat ik mooi vond was minstens 30 dollar!! Dat vind zelfs ik te gek voor een kerstornamentje!

Volgende stop was bij de Starbucks, we moesten tenslotte nog een beker van de staat Georgia komen! Tink, hieronder speciaal voor jou een foto van de bekers!

We hadden nog een uur voordat de bus ons weer zou oppikken (16.15 uur) maar we waren allemaal best gaar door die vochtige hitte. We zijn naar City Market gelopen. een plein met allemaal winkeltjes en waar live muziek werd gemaakt. Caro en Olaf hebben hier lekker een ijsje (nou ja, ijsje...1 bolletje hier zijn er volgens mij 3 bij ons!!) gegeten en we hebben wat rondgekeken in de winkeltjes. 

Zo heb ik mijn ogen uitgekeken in Savannah's Candy Kitchen waar we de beroemde pralines mochten proeven. Niet te vergelijken met Belgische pralines hoor! Hier zijn het pecannoten in een laag caramel. Mierzoet natuurlijk!

Stipt om 16.15 uur vertrokken we weer met het busje terug naar het hotel, een kort ritjes van ongeveer 10 minuten. We hebben allemaal even genoten van de airco op onze hotelkamer en op de Ipad gezeten (kids), geslapen (Maurice) of de blog alvast geschreven.

Daarna zijn we lekker allemaal even gaan zwemmen.

Om 19.00 uur zijn we naar de Olive Garden gereden voor wat italiaans eten. Heerlijk gegeten daar! Zelfs iets teveel waardoor ik me niet zo happy voelde. En mijn hele gezin gaat dan 'heel leuk' allerlei vieze dingen opnoemen om je nog misselijker te laten voelen; zóóó aardig...NOT!

Maar inmiddels gaat het wel weer hoor. Ik ga proberen vanavond eens lekker bijtijds te gaan slapen. Morgenochtend willen we weer vroeg vertrekken, ik heb een druk programma in gedachten voordat we morgen aan het eind van de middag de familie Smit weer zien in Charleston.