Niagara of the South and Amish County

De opening van mijn blog wordt eentonig, vanochtend wederom vroeg ons bed uit, douchen, aankleden, ontbijten, koffers de auto in en rijden maar weer. Eerst de auto weer een slok benzine gegeven en toen lieten we mooi Williamsburg alweer achter ons.

Eerste stop was een koffiestop. Starbucks  konden we niet vinden maar we zagen wel een bordje langs de kant van de weg met 'Safari coffee' (langs de snelweg staan hier borden waarop staat aangegeven welke restaurants, hotels en benzinestations je aantreft bij de afslag, een voorbeeld zie je op onderstaande foto). Nou ja, dat dan maar proberen.

Het koffiezaakje zag er leuk uit en je kon er hetzelfde bestellen als bij de Starbucks. Het meisje achter de balie vroeg ons of het de eerste keer was dat we bij Safari Coffee kwamen. Ik vertelde dat dat inderdaad zo was, dat we uit Europa kwamen en dat we hier op vakantie waren. Toen vertelde ze me dat ze onderdeel van de kerk waren en dat de opbrengst naar kerkelijke missies in binnen- en buitenland gaat. En toen viel me inderdaad het grote kruis bij de ingang pas op.

Op het drinkgaatje van de deksel zat een stickertje geplakt tegen het knoeien met een spreuk er op. We hebben een gezegend bakkie koffie op dus en het smaakte prima!

En toen door naar Great Falls Park, vlakbij Washington. Rond 10.00 uur begon mijn telefoon een raar geluid te maken, ik kreeg een Alert binnen (als in NL Alert). We schrokken ons kapot! Het bericht ging over een child abduction. Een 12-jarig meisje uit China is ontvoerd op Reagan airport in Washington. Heftig! Ik heb het later op de dag gegoogled en wat een vreemd verhaal! Ze is hier met een groep op reis, ze ging op een gegeven moment naar de wc en securitybeelden laten zien dat ze even later in andere kleren met een wildvreemde vrouw weg gaat. Voor meer details raad ik jullie aan ook even te googlen.

Hoe dichter we bij Washington kwamen hoe drukker het werd. En zo'n 40 km voor onze bestemming kwamen we in de file terecht. Voor ons zagen we zwarte rook en al snel hoorden we ook sirenes en werden we ingehaald door brandweer en politie. Bleek dat een auto op de linkerbaan in brand was gevlogen. Brr, daar moet je toch niet aan denken dat dat je overkomt midden op de snelweg!

Voordat we naar het park reden stopten we voor een vroege lunch bij, jullie raden het vast al, Panera Bread. Dit keer gingen Maurice en ik allebei voor een uiensoepje en Caro en Olaf voor een broodje.

Vanaf de Panera Bread was het nog 11 km rijden. We reden door een redelijk bosrijk gebied waar echt kasten van huizen stonden. Sommigen waren gewoon kleine paleisjes! Helaas lukte het niet om vanuit de auto een foto te maken van deze gigantische huizen, ook omdat ze vaak afgeschermd werden door een hek of bomen, maar onderstaande woningen vonden wij ook al mooi! 

En vanuit deze villawijk reden we zo Great Falls Park in. Na het betalen van de entree reden we naar de parkeerplaats en vanaf daar zijn we eerst naar het Visitor Center gelopen. Hier hebben we even rondgekeken. Zo zag ik een groot bord hangen met de opmerking dat de Great Falls ook wel de Niagara of the South worden genoemd. Dat maakte me toch wel nieuwsgierig hoor! Gauw nog een trail-map gepakt en we zijn naar het eerste uitkijkpunt gelopen.

We konden de rivier eerder horen dan dat we hem zagen. Via wat rotsen klauterden we omhoog naar het eerste uitkijkpunt. Wat een natuurgeweld kregen we te zien! Met grote snelheid valt het water via een aantal stroomversnellingen en kleine watervallen naar beneden. De vergelijking met de Niagara watervallen vind ik nogal overdreven maar niettemin was het een zeer indrukwekkend gezicht!

Ik was op mijn teenslippers omdat mijn loszittende teennagel niet echt fijn is in mijn gympen maar op de rotsen met teenslippers was ook geen succes dus ik ben toch maar teruggelopen naar de auto en heb mijn gympen aangetrokken.

Daarna verder gelopen naar uitkijkpunt 2 en 3 welke een stuk makkelijker te bereiken waren en ik dus prima op mijn slippertjes had kunnen doen, zul je net zien hahaha!

Bij het 3e uitkijkpunt stond een paal die aangeeft hoe hoog het water heeft gestaan bij diverse overstromingen.

Niet voor te stellen dat het water, dat nu meters lager ligt, zo hoog kan komen dat de uitkijkpunten onder water komen te liggen!

We hebben nog een stuk van de River Trail gelopen, maar het pad werd steeds modderiger en toen er ook grote plassen kwamen op het pad besloten we maar om te keren.

Weer terug bij het visitor center hebben we een magneet gekocht en zijn we naar de auto gegaan. We moesten tenslotte nog een heel stuk rijden naar ons hotel in Bird in Hand. De ringweg rondom Washington DC was enorm druk en we hebben helaas regelmatig in de file gestaan.

Maar laten we het weer positief bekijken: terwijl we stil stonden zagen we dit hertje. Die hadden we niet gezien en al helemaal niet op de foto kunnen zetten wanneer we 110 km/u hadden gereden!

Bij het welcome center van de staat Pennsylvania hebben we even een plaspauze gehouden en het mini-kabouterdorpje bekeken. Waarom dat daar was? Geen idee, maar Olaf kon er uren naar kijken zei hij. Daarom maar een foto gemaakt voor hem.

Een paar mijl verder zagen we een bord van de Starbucks. Gelijk maar heen gereden om te checken of ze de 'Been there' beker verkopen. En ja hoor, we hebben er weer één, Pennsylvania dit keer!

Gelijk allebei een lekkere ijskoffie gekocht. Maurice de vanilla bean frappuccino en ik de ultimate caramel frappuccino.

Net voor onze eindbestemming komen we in een mega regenbui terecht, we zien geen hand voor ogen! Gelukkig is het al snel weer droog. We rijden Lancaster uit en zien de eerste Amish koetsjes en Amish op de step al rijden.

Ons hotel ligt echt op het platteland, we horen de koeien loeien! Bij de receptie nog een tijdje staan praten met de aardige receptioniste en toen naar de kamer waar Maurice, Caro en Olaf even lekker gerelaxed hebben voor het eten. Ik niet, ik heb alvast een groot deel van dit blog geschreven!

Om half 8 ging ik bij de receptie vragen of ik een was kon draaien. Ze vertelde dat dat kon in de Bird in Hand Inn, een groot hotel een mijl verderop wat van dezelfde eigenaar is. We mochten hier ook gebruik maken van het zwembad.

Maar eerst eten. Dat gingen we doen in het Bird in Hand Family Restaurant (en ook weer van dezelfde eigenaar!). Ik heb draadjesvlees met sperziebonen en een gepofte aardappel gegeten. Heerlijk, voelde weer een beetje als thuis. In het restaurant ging wéér het Alert-alarm, net zoals bij alle andere gasten. Dit keer was het een flash flood waarschuwing, een melding waar Olaf heel bang van werd. We hopen maar dat we dat niet mee gaan maken!

Na het eten op naar de wasmachine. Terwijl die draaide ging Olaf zwemmen in het binnenzwembad en Maurice en Caro airhockeyen. Al na 10 minuten klonk er een bel en werd er omgeroepen dat het zwembad dicht ging vanwege het onweer. Dus maar weer aangekleed en gewacht in de lobby totdat de wasdroger klaar was.

Vervolgens spullen snel opgevouwen en terug naar ons eigen hotel. En daar ben ik nu weer aan het stoeien met de trage laptop. Weet niet zeker of de foto's gaan lukken. Zo niet, dan volgen ze hopelijk morgen!