It's hard to say goodbye

Vanmorgen op ons gemak ontbeten samen met de familie Smit. Weer veel gelachen met elkaar. Jammer dat onze tijd samen er alweer op zit. Vooral Olaf had het erg moeilijk en heeft een paar traantjes gelaten omdat hij afscheid moest nemen van Noah en Dion. Hij heeft dan ook zoveel plezier met ze gehad in de auto en in het zwembad. Hopelijk zien we elkaar snel weer in Nederland!

Tegen 10.00 uur reden we weg bij het hotel. We zijn eerst nog even naar downtown Charleston gereden. We reden gisteren langs de City Market en dan zag er zo leuk uit dat we er nog even wilden kijken. We wilden ook nog een magneet van Charleston kopen en we hoopten dat we die daar zouden vinden.

De City Market is gebouwd eind 18e eeuw en was een grote markt voor fruit, groente, vlees en vis. Nu zitten er allemaal leuke winkeltjes in waar ze allerlei dingen verkopen. Van souvenirs tot sieraden tot de voor deze regio typische 'Gullah' rieten mandjes. We hebben hier een magneet gekocht en nog wat zakjes met cajun-kruiden.

Het liep alweer tegen 12.00 uur toen we wegreden uit Charleston. Toen we de Arthur J. Ravenel brug opreden zagen we voor ons een donkere lucht en we konden zien dat het regende. We reden zo die bui in en het ging ook even goed los!

We hadden vandaag een bezoek aan het strand van Myrtle Beach op het programma staan maar met al die bewolking en wellicht nog wel meer regen zagen we dat niet zo zitten.

Dus op ons gemak aan de reis naar Wilmington begonnen. Onderweg iedere Starbucks van binnen gezien, op zoek naar de 'Been there' beker van South Carolina maar helaas was deze overal uitverkocht. Jammer!

Voor de lunch weer gestopt bij de Panera Bread, het wordt eentonig!

Tijdens de rit over de best saaie US-17 heb ik alvast een deel van de blog geschreven en de foto's uitgezocht en in een mail aan mijzelf gezet. Dat scheelt weer werk straks in het hotel.

Het strand van Myrtle Beach hebben we dus niet gezien alhoewel het weer uiteindelijk wel mee viel (wel veel bewolking maar geen regen meer) maar we zijn wel door Myrtle Beach heen gereden en het was net zo'n kermis als in Pigeon Forge!!

Om kwart voor 5 waren we bij het hotel in Wilmington. Gauw zwemkleren aan en even een uurtje relaxen bij het zwembad.

Om 19.00 uur zijn we naar de Riverwalk gereden. Een lang houten wandelpad langs de rivier Cape Fear. Ik had gelezen dat dat erg gezellig moest zijn met veel restaurants en winkeltjes. Om eerlijk te zijn vonden wij het een beetje tegenvallen, we hadden ons er meer van voorgesteld.

We hebben een tijdje rondgelopen en ondertussen gezocht naar een restaurant. Dat was nog best lastig. Veel restaurants leken meer op een bar, nu niet echt dé plek om met kinderen te gaan zitten. We zagen ergens Ruth's Chris Steak House staan. Onderweg hadden we dit ook al ergens gezien dus wij dachten dat het zoiets als Outback ofzo was.

Bij het binnenlopen vonden we het er al sjiek uitzien en de menukaart liet ons schrikken! Wat een prijzen! Een steak kostte minimaal 50 dollar. Maar het eten was wel goddelijk! Het beste wat we deze vakantie hebben gehad. Maurice had een hele grote steak, het bord was zo heet dat de steak sissend op zijn bord lag.

Toen gauw weer terug naar het hotel want het was al bijna 22.00 uur.

Nu nog even proberen om de foto's van de vorige 2 dagen te uploaden en dan straks lekker slapen.