Vanmorgen maar weer wat eerder opgestaan en om iets over half 9 liepen we het hotel uit. Helaas kwamen we toen middenin Rush hour, iedere Newyorker op weg naar zijn werk was een koffie aan het halen! De koffie gehaald bij de Dunkin Donuts, daar was het iets rustiger dan bij de Starbucks. En daarna meteen door naar de metro.
Tegen half 10 waren we bij het 9/11 museum en ook toen stond er al een rij! Dat kwam mede doordat er maar 1 van de 5 kassa's open was en sommige mensen er minuten over deden om een kaartje te kopen!
Na een minuut of 20 waren we bij de kassa. Onze Sightseeing passen laten scannen en we konden naar binnen.
Wat een indrukwekkend museum! Erg emotioneel om de verhalen te horen en lezen van de overlevenden, om de foto's van alle slachtoffers te zien en de verwrongen stukken staal en kapotte brandweerauto's en ambulances te zien die ze vanonder het puin vandaan hebben gehaald.
We hebben hier 2 uur rondgelopen. Voor de kinderen is het allemaal anders dan voor ons. Zij zijn van ná 2001 en hebben het niet meegemaakt, maar ook zij waren onder de indruk.
Nadat we weer boven de grond waren zijn we ergens gaan lunchen en daarna zijn we fietsen gaan huren bij een verhuurbedrijf op Nassau street (voelt een beetje als thuis, de Nassaustraat!), dit kon ook met onze Sightseeing Flex Pass. De kinderen moesten een fietshelm op, daar waren ze niet blij mee natuurlijk, zeker niet met deze hitte, maar het is nu eenmaal verplicht.
We zijn naar de Brooklyn Bridge gefietst en over de brug naar Brooklyn. Was niet echt een fijne fietstocht, we moesten de hele tijd voetgangers ontwijken! Die kijken nergens naar en denken alleen maar aan de perfecte foto en stappen zo het fietspad op. Bij gebrek aan een fietsbel riepen we maar de hele tijd 'look out!'.
In Brooklyn aangekomen zijn we naar de waterkant gefietst vanaf waar je een mooi uitzicht hebt op Manhattan.
Ook zijn we naar Jane's Carrousel gefietst. Deze draaimolen is te zien op het behang van Caro's kamer, met op de achtergrond Brooklyn Bridge en de skyline van downtown Manhattan. We zijn naar een strandje gefietst vanaf waar we een soortgelijke foto als het behang hebben geprobeerd te maken.
We hebben daar lekker even een kwartiertje gezeten, genietend van het uitzicht én de schaduw!
Voordat we weer terug zouden fietsen naar de Brooklyn Bridge hebben we eerst 2 literflessen water gehaald, die binnen no time weer leeg waren trouwens!
Op de brug kwamen we weer veel voetgangers en fietsers tegen. Veel van die fietsers zaten volgens ons voor het eerst van hun leven op de fiets, levensgevaarlijk om die voor je te hebben! Maar ook als ze je tegemoet komen zijn ze gevaarlijk! We kwamen een groep kinderen op de fiets tegen en die waren zo aan het slingeren dat wij maar even zijn afgestapt want ze fietsten anders zo tegen je aan!
Na 2,5 uur fietsen hadden we geen droge draad meer aan ons lijf! We hebben de fietsen ingeleverd en zijn op zoek gegaan naar de metro. Die heeft ons weer naar 28th street gebracht. Voordat we naar onze kamer gingen hebben we eerst een lekkere frappuccino gehaald. Olaf heeft een Vanilla Bean frappuccino zónder koffie.
Op de kamer was het heerlijk koel. We hebben hier even anderhalf uur uitgerust en ons opgefrist en omgekleed. Rond een uur of 6 zijn we weer naar buiten gegaan. Bam, de hitte sloeg je gelijk weer in je gezicht. Heerlijk hoor, die airco, maar de overgang is dan weer zo groot!
In de buurt een hapje gegeten en toen door naar Madison Square Garden. We gingen naar een concert van Cyndi Lauper en (of eigenlijk vooral) Rod Stewart. Maurice is in Nederland, vanaf de leeftijd dat hij dat kon, naar alle concerten van Rod Stewart geweest en toen hij zag dat Rod in NYC optrad in de week dat wij er zouden zijn heeft hij meteen kaarten gekocht!
Het concert begon met Cyndi Lauper. Dat was eigenlijk verrassend leuk! Wat een grappig en leuk mens is dat! ("OMG, for the older people, that means O My God") En zo energiek op haar 65e!!!
Tussen Cyndi en Rod zat een kleine pauze. Maurice ging samen met Caro wat te drinken halen. Hij bestelde een biertje en 2 flesjes water (25 dollar!!!) en er werd om zijn ID gevraagd! Serieus??? Hoe oud denken ze dat hij is? Er werd hem verteld dat ze dat aan iedereen onder de 40 moeten vragen. Wederom, hoe oud denken ze dat hij is???? Er werd nog moeilijk gedaan over het feit dat zijn ID buitenlands was, dat herkenden ze niet, maar uiteindelijk heeft hij zijn biertje toch gekregen.
En toen kwam Rod. We verwachtten eigenlijk hetzelfde concert als afgelopen januari in Oberhausen omdat het podium er hetzelfde uit zag, maar het was wel anders. Natuurlijk deed hij wel zijn klassiekers hoor, zoals Maggie May, Rhytm of my heart, Do you think I'm sexy en Sailing.
En hij zong It takes two samen met Cyndi Lauper (dat zong hij ooit met Tina Turner).
Om half 11 was het concert afgelopen en zijn we weer naar ons hotel gelopen, dat maar een paar straten verder ligt.
En nu gauw de foto's toevoegen en dan ga ik ook zo lekker slapen. Het was weer een vermoeiend dagje!
Geweldige dag!!!
BeantwoordenVerwijderen